كن ( الشتاء ) من شُرفة الوقت .. بيّن
وانا ضلوعي من ( شتا العام ) نيّه !
كنّي حبست البرد بـ لحآآف .. هّين
و لا حسبت حساب رعشّة مجيّه
أشبّ جمرة رآحتيني و أعيّن
حُمرة عروقي نآفرة عن ايديـّه
” يا برد ” لا تقسى و قلبي .. حنيّن
والشوق غآآآبر .. وآلحنايا نديّه